Voornemen
In mijn nieuwe leven ben ik op zoek naar een wekelijkse regelmaat, maar dan in het tempo dat ik wil. Brainstormend met mezelf bedenk ik dat ik maar weer eens naar het zwembad zou kunnen gaan. Enerzijds voor het hebben van vaste activiteiten in de week en anderzijds voor het opbouwen van extra lichamelijke conditie. In de buurt zijn er zeker drie openbare zwembadgelegenheden. Op maandagmorgen en dan zo vroeg mogelijk, dat lijkt wel wat. Het dichtstbijzijnde bad vind ik met de hulp van Google Maps. Al wel eerder was ik ooit op dat pleintje geweest, maar nu valt het pas op dat in het lage gebouw aan de overkant een zwembad zit. Als ik ergens voor het eerst kom, voel ik mij nooit helemaal op het gemak. Al in de draaideur ruik ik de chloorlucht en het doet mij herinneren aan het schoolzwemmen op de lagere school. Dat was bijna een traumatische ervaring. De dame achter de receptie ontvangt mij hartelijk en wijst me de weg. Het gedoe met kleedhokjes en waar laat ik mijn spullen zoals sleutels, portemonnee en dergelijke maakt mij nerveus. Maar in de royale lockers past alles, zelfs mijn rugzak en schoenen. De verplichte douche bij de entree van het bad is weldadig warm, een meevaller. Het grote bad is goed gevuld met recreanten van alle leeftijden. Er zijn er die fanatiek baantjes zwemmen en anderen dobberen langs de kant. Als ik voorzichtig het trapje afdaal in het ondiepe deel van één meter tien, verrast de prettige temperatuur van het water. Het is vele jaren geleden dat ik gezwommen heb en ik moet eerst mijzelf er van overtuigen dat ik het nog kan. Voorlopig mijd ik het diepe deel van drie meter en blijf nog wat langs de kant. Ik moet eerst mezelf overtuigen dat ik kan blijven drijven. In deze banen dobberen een paar oudere dames die een blijvend obstakel vormen. Aan de overzijde van het bad lijkt het minder vol. Maar dat is schijn, want daar worden twee banen bezet door twee jonge zwemsters die snel en fanatiek banen trekken. Grotendeels onder water en daarom zag ik ze niet. Vanaf de kant word ik toegesproken door de badmeesters. Ze stelt voor dat ik beter een andere baan kan zoeken. Ik leg uit dat het weer mijn eerste zwemervaring is na jaren. Ze zegt: “het is net als met fietsen, je verleert het nooit”. Gestaag breid ik mijn verkenning van het water uit tot het gebied waar het twee meter diep is.
Na drie kwartier vind ik het genoeg voor vandaag en neem me voor om volgende week maandag weer vroeg op de dag naar het bad te gaan. De dame bij de kassa verleidt mij tot de aanschaf van een seizoensabonnement voor het openluchtbad. Het is niet goedkoop, maar het geeft wel onbeperkt toegang en al vanaf zeven uur ’s morgens. Het herinnert weer aan de tijd op de universiteit, aan het seizoen dat ik onder leiding van waterpolotrainer Bram Boes gebruik mocht maken van het buitenzwembad, ook ’s morgens om zeven uur. Dat was dan in verband met de cursus ‘elementair zwemmen’. Het was heerlijk als het nog wat fris was, dan in het warme water te springen. Een mistige damp boven het water bij het licht van de opkomende zon. Het was een frisse en verkwikkende start van de dag. Dat nu weer gaan doen in het openluchtzwembad dat hier vlakbij gelegen is in een park lijkt mij een goed voornemen. Na de inspanning opdrogen op het grasveld bij de warmte van de zon van Suriname lijkt mooi. Jawel, hier is het de zelfde zon als in Suriname, alleen de afstand is wat groter.