Vrijdag de twaalfde
Er zijn zo van die dagen dat er van alles mis gaat of niets volgens plan verloopt. Afgelopen vrijdag was zo’n dag en het was niet eens de dertiende. Vroeg op de dag ging het al mis. Ik was van plan om een evenement te bezoeken. Wat het precies was maakt niet uit, het was een soort beurs of tentoonstelling in de openlucht. Ver rijden was het niet, volgens de routeplanners zou het 34 minuten rijden zijn. In de praktijk doe ik er dan toch altijd langer over, zeg drie kwartier tot een klein uurtje. Dankzij de goede bewegwijzering ter plaatse, vind ik zonder moeite het speciaal voor het evenement gereserveerde parkeerterrein. De vorige dagen had het flink geregend en op het afgebakende weiland is het flink modderig. Ondanks mijn “four wheel drive” voel ik de wagen trekken en slippen op het kapot gereden grasveld. De weg van parkeerterrein naar entree voert door een even modderig bos. Blijkbaar hebben de meeste bezoekers “on-line” hun toegang gekocht, want bij het dubbele kassahokje staat bijna niemand in de rij, hoewel het al flink druk is op het terrein. De toegangsprijs van 25 euro voor 1 persoon, voor 1 dag valt mij tegen. Daarbij kom dan nog 10 euro voor het parkeren op het modderige veld. Eigenlijk kwam ik alleen maar een goede kennis opzoeken op een stand op de beurs. Maar ik heb net genoeg geld bij me en ik wapper met het enige briefje van 50 euro dat ik bij me heb. Wisselen, nee dat kan de dame achter het kassalokketje niet. “Probeert u maar ergens te wisselen”, suggereert ze. Een bankpas heb ik vandaag niet meegenomen, dus die 35 euro betalen lukt niet. Ik vind het wel goed zo, 35 euro uitgeven voor een kort bezoek vind ik toch wat veel. Tegen de kassadame zeg ik een welgemeend “doei!” en ik ga mijn auto weer opzoeken. De parkeerbegeleiders vinden het wat vreemd dat ik nu al weg wil en ze leiden mij naar de andere kant van de grote groene weide, waar de uitgang is. Enigszins teleurgesteld bedenk ik onderweg dat ik minstens 35 euro heb uitgespaard
De rest van de plannen voor deze dag is het doen van routine- en risicoloze klusjes in het gebouw van de omroep. Bij binnenkomst zie ik tot mijn verbazing een van de tv medewerkers, een cameraman, zwetend en mopperend aan het werk in een apparatuurkast. Het werk aan, in en achter de apparatuur is uitsluitend toegestaan aan daartoe bevoegde technici. Dat er opeens een cameraman aan de bedrading achter in de kast aan het klussen is uiterst merkwaardig. Voordat ik kan vragen wat hij aan het doen is, stelt hij zelf al de vraag:” weet je dan niet wat er aan de hand is?” Het blijkt dat het tv-kanaal van de omroep als de hele ochtend uit de lucht is. Telefonisch kreeg deze cameraman instructies van iemand van de technische dienst om uit te vinden wat de oorzaak is. De conclusie werd getrokken dat het probleem in de apparatuur van de provider moet zitten die de verbinding naar “Hilversum” verzorgt. Dat staat in een andere afgesloten ruimte waar deze goede cameraman geen toegang toe heeft. Maar ik heb daar wel de sleutel van. Bij binnenkomst in de serverruimte komt de warmte mij tegemoet. Een ruimte die normaal tot zo’n 20 graden gekoeld wordt. Blijkbaar werkt de airco niet goed. Eerst maar eens naar het apparaat kijken dat voor de glasvezel verbinding naar Hilversum zorgt. Alle lampjes en displays zeggen niets over een storing. Het goede nieuws is dat er per koerier een vervangend apparaat onderweg is en er binnen twee uur kan zijn. Het slechte nieuws is dat de airco kapot is. Bij de apparatuur is het 35 graden en daar moet het toch wel tegen kunnen. De rest van alle spullen in de serverruimte werkt gewoon door.
Een inspectie buiten bij de airco-unit leert dat de ventilator niet meer draait. Als we nog beter kijken dan blijkt dat van de ventilator twee van de drie bladen afgebroken zijn. Vreemd, het zit achter een rooster. Moeheid van de kunststof bladen, of heeft iemand een metalen voorwerp door het rooster gestoken en zo de ventilator vernielt?
Ondertussen meldt iemand een branderige en elektrisch lucht in een van de radiostudio’s. Met snuffelen en voelen kom ik er achter dat de smeulende lucht uit een computerscherm komt. De bovenkant is gloeiend heet en ik trek meteen de stekker eruit. Dit scherm wordt definitief buiten gebruik gesteld en in de voorraad heb ik nog wel een ander identiek scherm. Dit probleem is snel opgelost.
Anders gaat het met de temperatuur in de serverruimte. Door de deur open te laten en een extra ventilator in het plafond aan te zetten gaat de temperatuur een paar graden omlaag, maar dat is niet genoeg. Aan het eind van de middag arriveert de koerier uit het westen van het land met een nieuwe encoder. De apparatuur omwisselen en er is weer tv-beeld van ons kanaal in de regio en ook landelijk. Tenminste wel op de ontvangers die er in de studio staan en bij een aantal providers.
In de loop van de avond worden er door enkele leden van de technische dienst pogingen gedaan om een andere ventilator in de buitenunit van de airco te zetten. In een bouwmarkt wordt de grootst mogelijke tafelventilator gekocht en alleen het schoepenblad wordt in de buitenunit gemonteerd. Maar deze ventilator is te klein en te licht en het koelt het binnenwerk van de unit nauwelijks. Even denken we dat de airco het weer doet, maar dan slaat het toch weer af omdat het zelf te warm wordt.
Op de zaterdag lijkt alles in serverruimte nog te werken bij ruim 30 graden zonder airco en met een vervangende tv-encoder. Het regelen van een tijdelijke mobiele airco heb ik daarom maar even uitgesteld.
Zondag morgen bij het ontbijt bekijk ik de e-mails die binnen zijn gekomen en direct zie ik alweer de problemen met het tv-beeld in diverse mails. Direct zet ik thuis mijn tv aan op ons eigen kanaal. Beeld en geluid is er wel, maar het beeld blokt en het geluid hapert. Mijn collega meldt dat de vervangen tv- encoder opnieuw een temperatuur alarm geeft. Mijn plannen voor de zondagmorgen wijzig ik acuut. Ik zou gaan hardlopen in het bos, maar direct een mobiele airco gaan regelen heeft nu hogere prioriteit. Op de route naar het afhaal adres voor een mobiele airco ga ik eerst even langs de studio om eens te kijken en voelen in de serverruimte. Met ruim 30 graden is het niet overmatig warm en geen reden tot paniek. De rest van de zondagmorgen ben ik bezig om die loodzware mobiele airco unit te vervoeren en te installeren. Het ding weegt minstens de helft van mijn eigen gewicht. Dan nog iets zoeken om die kast op te zetten, want er achter en eronder moet een emmertje om het condenswater op te vangen. In de middag draait het ding met veel kabaal en de temperatuur gaat weer zakken. Aan het eind van de middag ga ik nog eens kijken en voelen en tot mijn verbazing ligt er een grote plas water op de vloer en is de emmer leeg. Het water drupt uit de zijkant van de mobiele airco unit. Ja, het ding stond niet helemaal waterpas. Ik heb ook geen verstand van airco’s. Door de kast wat rechter te zetten is ook die lekkage opgelost.
Het tv-beeld blijft echter haperen en het geluid stotteren. Dat heeft toch niets meer met de warmte te maken. Na een dagje mailen en bellen met providers,”Hilversum” en de KPN, blijkt dat alleen bepaalde abonnees er last van hebben. De vervangende encoder gebruikt een iets grotere bandbreedte in het netwerk van de providers en daar moesten een aantal zaken aangepast worden. Pas maandag morgen is het tv-beeld in de regio en ook landelijk voor alle abonnees weer in orde.
Voor mij was het een druk werkend met veel geregel en hard weken, waarbij zaken als hardlopen op de vrijdagavond en de zondagmorgen er bij in schieten. Het is een kwestie van keuzes maken op dat moment. Liever was ik gaan hardlopen, maar de problemen laten liggen en hopen dat iemand ze gaat oplossen is ook niet verstandig.
En die airco? Die wacht nog steeds op een nieuw ventilatorblad. Makkelijk is het juiste en originele onderdeel te bestellen in Nederland. Toch duurt het nu al bijna twee weken en is het nog niet gebeurd. Oorzaak is dat zaken die je uitbesteed niet altijd zo snel gevolg krijgen als dat je zelf zou willen.
Dan meldt ook de leverancier van de kapotte tv- encoder zich weer en claimt dat die kapot gegaan is door een te hoge omgevingstemperatuur. Men dreigt de kosten van een nieuwe encoder, naar schatting zo’n 10 mille, naar de omroep te gaan sturen.
Na jaren heb ik geleerd mij daar persoonlijk niet meer druk om te maken en alleen die zakelijke acties te ondernemen die nodig zijn. Slapeloze nachten krijg ik daar niet meer van. vroeger wel, maar ik heb geleerd van ervaringen.