Kattebelletje
Afgelopen week had ik last van mijn oren, of eigenlijk alleen van mijn rechteroor. Sinds enkele dagen had ik de indruk dat het gehoor aan die ene kant wat minder was, zonder echt bewijs. Wel hoorde ik bij slikken wat geplop en gekraak. Dat heb ik wel vaker tijdens of na een verkoudheid, maar nu had ik geen enkele verkoudheidssymptomen. Al sinds decennia ben ik heel oplettend op het gedrag van oren, al vanaf kind zijnde. Ongeveer driemaal heb ik meegemaakt dat mijn gehoor totaal uitviel, soms aan één kant en ook aan beide zijden. De één na laatste keer heeft het een paar maanden geduurd voordat het gehoor weer terugkwam. Dat was een moeilijke periode, een normaal gesprek volgen was niet meer mogelijk. De laatste keer was tijdens een vakantiereis van drie weken in Peru. Van de eerste helft van die reis heb ik nauwelijks iets bewust beleefd. Aan het einde van die reis ging het geleidelijk beter, maar na de landing van de terugvlucht leek het wel of beide oren weer geheel verstopt waren. Ja wel, ik begrijp wat de oorzaak in zo’n geval is. Eén of beide buizen van Eustachius zitten dicht en de druk in het binnenoor kan niet gecompenseerd worden en ook vocht hoopt zich op in het binnenoor. Met wat pech kan dat ook leiden tot een ontsteking in het binnenoor. Het kan lang duren totdat het zich weer hersteld, eerst de buizen van Eustachius weer vrij en dan kan het vocht langzaam weg.
Afgelopen week was ik bang dat zoiets weer zou gebeuren en bovendien was de rechterzijde van mijn gezicht ook was pijnlijk en gevoelig. In het weekend ging het gehoor aan die ene zijde van een beetje minder naar bijna geheel weg. Bovendien als ik een oorschelp aanraakte gaf dat bijna knallen in mijn gehoor. Dat was een nieuw fenomeen. Daarom toch maar een afspraak met de huisarts gemaakt. Als eerste kwam ik terecht bij de praktijkassistente. Ze keek met een lampje in de gehoorgang en zag allerlei rommel die op een ontsteking leek. Eerst maar eens uitspuiten, met een krachtige waterstraal. Daarna zag ze nog een ‘vliesje’ dat ze er met een pincetje uitpeuterde. Na deze behandeling hoorde ik direct al een stuk beter aan de rechterzijde. Toch wilde de assistente de echte dokter er naar laten kijken. Tussen twee andere patiënten door kwam de dokter ook eens kijken met haar lampje. Volgens haar leek het op een echte ontsteking van de gehoorgang en of er ook nog vocht achter het trommelvlies zat kon ze zo nog niet zien. Eerste stelde ze voor om oordruppels voor te schrijven om de ontsteking te behandelen, maar ze dacht hardop en besloot toch maar een antibioticumkuur te geven. “Komt u over zeven tot tien dagen maar terug, dan kijken we verder,” zei de dokteres. Direct werd ik doorverwezen naar het loketje op de gang om een nieuwe afspraak te maken. Na het vaststellen van een nieuwe datum over acht dagen zocht ik naar een stukje papier om de datum te noteren. Ik pakte een stukje papier van de balie en zei dat ik een kattebelletje zocht. De assistente keek me verbaasd aan: “Een kattebelletje?” Blijkbaar kende ze dat woord helemaal niet. Misschien is het wel een heel ouderwets woord dat tegenwoordig nauwelijks gebruikt wordt. Dus probeerde ik uit te leggen wat ik met een kattebelletje bedoelde, een klein stukje papier voor een korte aantekening. Ze begreep het, maar noteerde de afspraak toch op een klein daarvoor bestemd formuliertje.
Met mijn rechteroor gaat het na een week weer helemaal goed, wel jeukt het soms van binnen. Ik ben benieuwd wat de dokter gaat zien als ze morgen weer in mijn gehoorgang gaat kijken.
<< vorige . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . volgende >>