Nederland dagboek 20211231

Booster cyclus


Zo op de laatste dag van het jaar kreeg ik het toch nog drukker dan ik verwachtte. Nee, niet met het schrijven van kaarten met nieuwjaarswensen naar al mijn kennissen en vrienden. Normaal ben ik daar altijd laat mee, maar dit jaar laat ik het schrijven van kaarten geheel achterwege, Een goed excuus: de niet essentiële winkels zijn al een paar weken dicht, dus daarom kon ik geen kaarten kopen. Nou, dan schrijf ik iedereen binnenkort wel een e-mail. Het was ook de dag dat ik de lang verwachte booster vaccinatie kon gaan halen. Ergens een paar weken geleden hoorde ik in het nieuws dat mijn geboortejaar zich ‘online’ kon gaan aanmelden. Het kostte nog een paar dagen voordat ik de sms verificatie van mijn DigiD toegang geregeld had, dat moest er toch maar eens van komen, na lang uitstellen. Zo kwam het dat ik redelijke snel een afspraak had staan voor het bezoek van de vaccinatie locatie in Arnhem, in Hotel Papendal. Dat leek me een makkelijk bereikbare plaats, ik was enkele jaren geleden wel eens op het sportpark Papendal geweest. Zonder navigatie hulpmiddelen of kaart kon ik er in een half uurtje zo naar toe rijden. In Hotel Papendal moest het zijn, ik wist dat er vlakbij de ingang van het sportpark een hotel stond. Bij aankomst bij dat hotel, vond ik wel erg rustig. Minstens had ik toch wel zo’n geel bord met ‘vaccinatie’ verwacht. Eigenwijs als ik ben, stapte ik toch dat eerste de beste hotel binnen. Als het hier niet is, dan verwijzen ze me wel verder. In de hal van het hotel was inderdaad niemand. Ergens van achteren kwam een mevrouw te voorschijn. “Nee, dit is een Van der Valk Hotel,” zei ze, “u moet verder rijden naar Hotel Papendal,” en ze wees in de goede richting. Inderdaad na ongeveer een kleine kilometer rijden door een fraai bosomgeving zag ik de bekende gele verwijsborden en een enorme parkeerplaats. Half leeg of half vol, gelukkig. Dit was de juiste plaats. Gelijk bij binnenkomst in het juiste hotel viel me de gemoedelijke en rustige sfeer op. Geen lange rijen wachtende mensen, waarvan ik de de laatste weken de foto’s in het nieuws gezien had. Slechts enkele mensen voor mij op de duidelijk aangeven looproute. Een vriendelijke ‘host’ die met een blik op de uitnodiging en de vraag of je wel legitimatie bij je hebt, in de richting van de trap naar beneden wees.

Op de benedenetage leek het wel op een douanehal van een vliegveld in een Aziatisch land, rustgevende vloerbedekking, looproutes aangegeven met hekjes en een relaxte vriendelijke atmosfeer. Met paspoort en ingevulde gezondheidsverklaring in de hand werd ik verwezen naar een van de korte rijen voor een van de balies: “Sluit maar aan achter die aardige jongedame.” Duidelijk zichtbaar was de inzet van de militaire hulptroepen. De soldaat die mij te woord stond achter zijn balie had duidelijk zin in zijn werk. Ter controle moeten de medewerkers je geboortedatum en postcode controleren met de gegevens op hun scherm. Toen ik mijn postcode noemde, begon de balimedewerker vreemd nadenkend te kijken en te fronsen. Is er iets mis met mijn gegevens, vroeg ik mij in een flits af. Dan zegt hij opeens opgewekt: “Ah, Nijmegen, sorry dat is een tic van mij,” Deze persoon probeert dus postcodes uit zijn hoofd te leren. Op het documentje dat ik kreeg stond dat ik nu een vaccin van Moderna ging krijgen, misschien een welkome aanvulling op mijn twee Astra Zenica’s. In een van de hokjes verderop op de looproute werd ik vakkundig en pijnloos geprikt door een militaire medewerker.
De ruimte verderop leek wel een theater, rijen met stoeltjes, allemaal gericht naar het podium waar enkele medewerkers de binnenkomende gevaccineerden vriendelijk begroetten, een prettige jaarwisseling wensten bij het weggaan en ondertussen grapjes maakten met de collega’s en de bezoekers. Terwijl ik mijn verplichte kwartiertje afwachtte, bedacht ik dat er eigenlijk niemand is die controleert of je de vaccinatie daadwerkelijk neemt. Als je vanaf de administratie direct door zou lopen naar de wachtruimte, zonder een van de prikhokjes binnen te gaan, zou dat niemand opvallen. Misschien een tip voor de vaccinatieweigeraars, die voor veel geld een vals vaccinatiebewijs kopen.

De vorige avond had ik toevallig gezien dat de rechter koplamp van mijn auto het niet deed. Overdag valt mij dat niet op, maar ’s avonds wel. Dus deze ochtend belde ik al vroeg naar mijn autodealer, jawel ik kon gewoon langskomen voor het inzetten van een nieuw lampje. Eerst vroeg ik nog af of dat vandaag op deze vrijdag, oudjaarsdag, wel zou lukken, in de wetenschap dat ik aanstaande maandag ’s morgens vroeg naar Enschede zou moeten rijden. Dus vanaf Papendal reed ik direct door de Toyota dealer. Als ik dan toch een paar uur van mijn werk moest verzuimen, dan kon ik dat beter maar combineren. In de wachtruimte van de dealer lag de krant van die dag, de koffiemachine deed het en tot mijn verrassing stond er een schaal oliebollen op tafel. En jawel deze bollen smaakten erg goed, dus nam ik er twee. Tot mijn verrassing kwam spoedig de receptionist mijn autosleutel terugbrengen en zei: “Je kunt hem zo meenemen!”. “Dus het is de service van de zaak,” vroeg ik nog voor de zekerheid. “Jawel een einde jaar actie!” Enigszins verrast door deze gratis service reed ik weg, met licht. Ondertussen bedacht ik nog dat ik een poos geleden een keer bij een ‘vreemde’ Toyota garage een lamp heb laten vervangen. Toen had ik een rekening van ruim 50 euro, voor het lampje, voor arbeidsloon en voor het ongevraagd vervangen van het batterijtje in de sleutel. Thuis bekijk ik nog eens de factuur van de kleine beurt van een week geleden bij mijn eigen dealer. Toen stond op de rekening het stadslichtlampje rechts dat vervangen is. Toevallig aan de zelfde kant waar nu het grootlicht het niet deed. Zou men misschien toen een fout gemaakt hebben, waardoor mijn grootlicht het al een week niet gedaan heeft. En zou daarom er vandaag niets voor het lampje vervangen berekend zijn? Ik zal het nooit weten.

Verder had ik bedacht dat ik op deze oudjaarsdag toch maar weer eens een oudejaarsconference op tv moest gaan bekijken. De tijd van Wim Kan en Youp van ’t Hek is voorbij, maar er was een ruim aanbod aan alternatieven, zoals Najib Amhali en Peter Pannekoek. Van de laatste had ik nooit gehoord, van Amhali had ik in het verleden wel een paar shows gezien. Dus ik koos voor Amhali. Nu wist ik dat ik mijn interactieve tv abonnement al lang niet gebruikt had, was de laatste keer een jaar geleden, of misschien twee jaar geleden? Van toen wist ik me nog te herinneren dat het wat moeite kostte om het tv-ontvanger doosje weer aan het werk te krijgen. Dat gaf toen wat oponthoud omdat er eerst nieuwe software gedownload moest worden. Bij elkaar kostte dat toen zeker een half uur, voordat ik doorhad wat er moest gebeuren. Nu had ik voorkennis en drie kwartier van te voren begon ik met het ontvangerdoosje op de netspanning aan te sluiten. Wat ik al verwachtte, het ding gaf aan dat er een probleem was, dat er nu software geïnstalleerd moest worden. Oneindig lang zat ik te kijken naar traag voortkruipende balkjes die de status van de download en installatie aangaven. Ik besloot koffie te zetten. Even dacht ik dat het ging werken, even had ik tv-beeld, totdat na een halve minuut de ontvanger zelfstandig geheel van voren af aan met zijn download en installatie cyclus begon. Steeds meer zag ik de aanvangstijd van de show van Najib Amhali naderbij komen. Uiteindelijk heb ik de show niet kunnen zien, steeds bleef de ontvanger zijn cyclus herhalen. Ondertussen zocht ik op de internet site van de KPN om raad. Alles uit- en weer aanzetten, een fabieksreset, al die triviale dingen geprobeerd, niets hielp. Soms had ik even beeld en dan herhaalde de cyclus zich weer. Die show van Amhali heb ik nooit gezien. Uiteindelijk ben ik in afwachting van middernacht en het begin van het jaar 2022 dit verhaal gaan schrijven. De ontvanger en de tv heb ik aan laten staan, terwijl de moderne tv-technologie zijn gang ging en steeds weer faalde. Pas tegen twaalf uur bleef de ontvanger opeens wel werken en had ik beeld, maar al die oudejaarsconferences waren al lang afgelopen. Buiten begon het knalwerk.


<< vorige . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . volgende >>

Reacties zijn gesloten.