Moederdag
Ook in Suriname wordt Moederdag gevierd op de tweede zondag in mei. Het lijkt of er nog meer aandacht aan wordt besteed dan in Nederland. De kranten staan vol met advertenties voor geschenken aan moeders. Zelfs de politiek gebruikt het als een middel om de aandacht op zich te vestigen. In één van de kranten in Paramaribo lees ik een artikel over een bijeenkomst van de VHP, één van de grotere politieke partijen. De voorzitter van die partij, Chandrikapersad Santohki, een brede persoonlijkheid die je niet kunt missen, besteedt er in zijn speech speciale aandacht aan. Even een citaat uit de krant:
“Vandaag denk ik extra aan mijn moeder en alle warmte en liefde die ons gezin van haar heeft gekregen. Laten we op deze Moederdag alle moeders een brasa geven en hen danken voor de warmte, zorg en liefde die ze aan hun kinderen en familie hebben gegeven. Ik ben er zeker van dat ze deze liefde duizendmaal terug zullen krijgen van ons allemaal. Een mooie Moederdag toegewenst voor alle moeders, waar ze ook zijn”.
Op deze zondag 10 mei, loop ik door het centrum van Paramaribo in de buurt van de Waterkant. Normaal is het daar altijd wel druk met wandelaars en eters bij de eettentjes die langs deze kade van de Surinamerivier te vinden zijn. Vandaag domineren de bloemenstallen de weinigen goed begaanbare trottoirs. Vele mannen zie ik met een bosje bloemen lopen.
Tegen de avond ga ik met de bus terug naar de wijk waar ik woon. Als ik met de bus naar het centrum toe ga, dan kies ik liefst een plaats achterin op de achterbank. Die is wat hoger en dan heb ik mooi uitzicht over de passagiers in de bus en door de raampjes naar buiten. Ga ik naar huis, dan zit ik het liefst zoveel mogelijk voorin, om gemakkelijk uit te kunnen stappen. Zou je achterin zitten, dan is de kans groot dat alle passagiers die in de stoeltjes in het gangpad zitten eerst moeten opstaan en de stoeltjes omhoog moeten klappen als iemand achterin eruit moet. Nu is de tweede bank van voren vrij, dat komt goed uit. Op de eerste bank zit een mevrouw die nogal luidruchtig een gesprek voert, maar met wie eigenlijk? Ze zit half omgedraaid op haar bank en richt zich tot iemand in de bus, of misschien tot iedereen. Ik zit net op mijn plaats en kan de redevoering van deze mevrouw niet ontlopen. Ze vraagt aan haar onzichtbare gesprekspartner: “hoe heet zo iemand die een auto bestuurt om iemand weg te brengen?”. Iemand in de bus suggereert: “een snorder?”. “Nee, nee, dat is het niet, het is een Nederlands woord”. Ik wil nog zeggen: “bedoelt u een taxichauffeur”, maar besluit me er toch maar buiten te houden. Het verhaal van haar wordt steeds warriger, ik krijg de indruk dat ze het aan niemand in het bijzonder vertelt, maar aan zichzelf. Vanaf het bankje achter haar bestudeer ik haar voorkomen. De vrouw is fors van uiterlijk en gekleed in een bloemetjes jurk, aan haar voeten draagt ze zwarte sandalen en witte sokken. Het haar is strak naar achteren gebonden en versierd met een oranje bloem of zoiets. Op haar voorhoofd staat een zonnebril. Iedere vrouw die binnenkomt begroet ze met: “moeder hoe was uw dag?”. Opeens is ze in haar verhaal in een school en is ze een onderwijzeres. Aan haar klas vraagt ze: “schrijf een opstel hoe jij Moederdag 10 mei 2015 heb beleefd”. Haar betoog gaat van onderwerp naar onderwerp zonder lijn, het lijkt net een slechte conference. De bus is nog niet vol, dus de chauffeur rijdt nog niet weg en wacht ergens buiten. Als dan uiteindelijk door de rechterdeur de chauffeur instapt, zegt de vrouw achter hem: “rij veilig man”. Deze chauffeur heeft een pittige rijstijl. De vrouw maakt hardop daar opmerkingen over, zowat in de nek van de chauffeur die stevig doorrijdt met flink gebruik van de toeter. Nog in het centrum van Paramaribo wordt het geklaag hem te veel en hij stopt langs de linkerkant van de straat. Onze veel pratende vrouw wordt gesommeerd de bus te verlaten. Mokkend en boos stapt ze uit. Ze roept de bus na: ‘Dat is toch geen stijl en dat nog wel op Moederdag”
In diezelfde bus ontdek ik dat er op mijn telefoon een geluidrecorder zit. Dus luister mee naar een stukje van het betoog van deze vrouw waar ik over schrijf:
Nog een tipje voor een echte Moederdag conference: